Ik moet aan je denken
Ik wou dat ik soms niet meer kon denken
dat ik niet meer aan je kon dromen
dat ik je naam was vergeten
dat de beelden niet meer in hoofd bleven spoken
Ik zag je daar staan
ergens in het midden van Amsterdam
de muziek was zo hard
wij zatten aan elkaar's ogen vast
Ik kon mijn hoofd niet meer draaien
Alles was plotseling verdwenen
Woorden waren overboden
Ik kwam naast je zitten
Kussen hebben wij uren gedaan
Niets meer om heen bleef bestaan
14 jaar later kan ik me nog herinneren
18 augustus 1996 het was gisteren
Wij hebben nooit iets echt gedaan
Het was aan en uit
Door de jaren heen.
Laastse keer dat wij contact hadden
was ik zo kwaad ik kon niet nadenken
Ik dacht dat jij alleen met mijn hart wilde spellen
De waarheid is dat ik je nooit zal vergeten
Ik wou dat ik je uit mijn geheugen kon wissen
De sensatie's nooit meer voelen
Dit zal nooit meer gebeuren
Passie kan nooit duren
Er valt nu alleen er over te dromen
En treuren
Dat ik je taal wilde leren
Mijn vaderland heb verlaten
Na 14 jaar vraag ik me nog steeds af waarom is het zo?
Waarom hebben wij nooit deze liefde uitgeleeft?
Maar was er wel liefde of alleen lust?
Het mocht niet zo zijn
Niels Ik zal je altijd missen
Ik wou dat God mij kon horen
En elkaar weer samen brengen al is het voor een uur, een dag , of voor altijd.
In my heart 4ever~
Reacties op ‘Ik moet aan je denken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!