In de Achtertuin

Een lieflijke lentebries blaast door de bomen
De bloesem trotseert vergeefs de wind
Dansend vervult ze de lucht met geuren
Tot ze in de koele grond een plekje vindt

Bij de beek zorgen twee berken
Voor voldoende evenwicht
Om zaadjes te doen ontkiemen
Één voor één zien zij het licht

Daar tegen de bast van de witte berken
Groeien de zaadjes langzaamaan
Door kille winters, zwoele zomers
Terwijl de berken blijven staan

Maar na al die jaren was de tijd gekomen
Dat ’t zaadje zelf de wereld groet
Weg van de berken, weg van de rest
Zelf het zonlicht tegemoet

Maar de wortels zullen nooit vergeten
Vergeten waar ze ooit ontstond
Daar tussen de berken bij het beekje
In de koele lentegrond