vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Levenslang
Ik kan wel janken,
ik kan wel schreeuwen,
ik kan wel doen wat ik niet laten kan.
Niemand die mij hoort,
niemand die mij ziet.
Opzoek naar 'n uitgang,
weg van 't verdriet in m'n leven.
Ik ben gevangen
in mijn lichaam.
Niet voor even,
maar voor
levenslang.

Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
04-03-2008
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Levenslang Pijn VerdrietReacties op ‘Levenslang’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!