Waarom?

Ik ben weer in dat dieptepunt vervallen.
Alles is voor niets geweest.
Alsof ik nooit de moeite heb genomen.
Me beter te voelen.

Mijn familie, die me niet begrijpt.
En nooit begrepen heeft.
Heeft de 'gevoelige snaar' geraakt.

Ik neem even rust, aan tafel.
Krijg meteen weer problemen en gezeik.
Alsof ze me nooit hebben geloofd..
Ik ga kapot weg.
En krijg als afscheid een fles naar mijn hoofd.

Ik lijkt me steeds slechter te voelen.
Het leek even beter te gaan.
Maar ze konden het snel weer verpesten.
Ik ben een eikel zeggen ze.
Ik doe mijn mijn best om het goed te doen.
Ik ben toch niet de slechtste?

Wat kan ik eraan doen, dat alles mislukt?
Terwijl ik mijn best heb gedaan.
Waarom is alles mijn schuld?
Waarom heb ik het altijd gedaan?