verdriet

En weer kan ik niet slapen, 'T is al kwart voor 2 's nachts, in de avond laat de pijn zich voelen, het is niet meer onverwachts.
Ik heb het gehad met de nachten, waarom kan ik niet leven in het licht?
waarom loop ik alle dagen, met een nep masker op me gezicht?
me pen heelt de wonen in me hart, althans zo lijkt het, tot alles weer opnieuw start. ik wil gewoon een stop op de pijn, wil gewoon voor een keer weten, hoe het voelt om gelukkig te zijn.
Maar waarom gunt de wereld me dat niet?
Ik wil niet meer leven in een wereld vol verdriet.