vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
mensen komen en mensen gaan
Mensen komen, en gaan.
Al blijft iederen wel bij iemand in het hart bestaan.
het gaat steeds sneller allemaal de tijd tikt maar door,
en ik denk dat iedereen wel eens iemand verloor.
en die gene ook mee draagt, die gene die stukje bij beetje vervaagt.
de pijn slijt, maar alsnog ben jij degene die lijd.
Je bent nu in een weg van lijden, en zal je wonden telkens ook een stukje groter snijden.
al zou je het liefst alle pijn vermijden…
laat je niet misleiden want de mensen blijven overlijden.
mensen komen en mensen gaan.
terwijl deze mensen soms niet eens iets hebben misdaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
27-06-2010
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OverlijdenReacties op ‘mensen komen en mensen gaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!