opa
als ik me kut voelde kon ik het zeggen
je kwam gelijk,
maar nu kan ik niet bellen
om je te vertellen dat
het nog steeds slecht gaat
dat ik u mis en het
verleden me niet los laat
sávonds als ik slapen ga kijk ik even naar
een foto op me kast,
waar je lachend naast me staat
ik veeg me tranen weg,
want je hebt mij gezegt
dat ik moet blijven lachen..
als je er niet meer bent
je hebt een plekje in mijn hart
en dat weet je
je zal er altijd zijn ik zal je nooit vergeten
ik zie je als mezelf het zal nooit over gaan
kan ik de wereld aan
steeds als ik het woord 'opa' hoor
laat ik vaak een traan gaan
want we deden altijd alles samen,
nee dat doet jou niemand na
je had iets wat niet
te overtreffen is
kon ik u maar bellen,
omdat ik nog met vragen zit.
mijn hoofd barst uit elkaar
van de vragen die is voor je heb
maar ja ik kan ze niet meer stellen
Reacties op ‘opa’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!