Levende dode.
Ben ik,
een levende dode ?
Ik beschrik,
de dode.
Niet de echte,
want die zijn voorgoed weg.
Nee, ik bedoel de slechte,
want die zitten nog in de tussenweg.
Soms vraag je je af,
ben ik een van de levenden ?
Op het moment dat ik het begaf,
en niet een ben van de overlevenden ?
Ben je een levende dode ?
Of toch toch dood ?
Misschien is het maar een periode,
die het leven je aanbood.
Die je niet aannam,
en wegsmeet.
En toen het je leven afnam,
Dat het je gruwelijk speet ?
Niemand weet ooit,
wanneer zijn tijd is verstreken.
En wanneer hij zijn leven weggooit,
er nooit op heeft teruggekeken ?
Een levende dode,
weet zijn verstreken tijd wel te vinden.
Het is net als een code,
die ze telkens weer terugvinden..
Ingezonden door
Geplaatst op
23-06-2010
Over dit gedicht
Ik moest gewoon iets dichten.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LevendedodeReacties op ‘Levende dode.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!