vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mysterieuze klanken
Leegte in een tijd van jaren
vacuüm verpakt in lucht
water dat verdampt tot stoom
gedachte in vorm van een zucht
in een bos vol wingerd en varen
door de kruinen een zacht gerucht.
Een kreun zelfs als gefluister
van in stilte geleden leed
hoop naar licht vanuit ’t duister
waar geen mens meer raad mee weet
klinkt door lover klanken van snaren
zoals in paradijs de wind ook deed.
Reacties op ‘Mysterieuze klanken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!