vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Glooit heuvels tegen blauw
jij bent mijn zomerkoningin
en zonnebloemt tegen
het groen van de cipressen
glooit heuvels
tegen blauw verstrooit
de zon in ochtenddauw
als water lijnen raakt
de scherpte in kleur vervaagt
komt harmonie naar voren
in rijpend geel
penseel je zacht
het wuiven van het koren
wolken zijn geboren
gelijnd uit losse hand
warmte trilt in golvend land
je oogst de schaduw
van een oude boom
de wijngaard oogt mijn droom
Reacties op ‘Glooit heuvels tegen blauw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!