Mijn Opa
Eens komt er een dag dat je er niet meer bent,
ik vraag me af of dat ooit went.
Die dag lag altijd ver van morgen,
dus maakte ik mij ook geen zorgen.
Maar opeens drukt die dag je een hand
en sleurt je mee naar de "andere kant"
Een ding is zeker in het leven,
dat je het ooit weer terug moet geven.
Daar lig je dan zo ziek en oud,
de opa waar ik zoveel van houd.
Tot op het laatste moment bleef je vechten,
voor de zogehete levensrechten.
Want iedereen heeft recht op een bestaan,
en wil niet zomaar naar het hiernamaals gaan.
Mijn hele leven bewonder ik je al,
ik hoop dat ik je wilskracht en levenslust erven zal.
Je handen hebben zoveel werk verzet in je leven,
ik zou willen dat ik je die kracht nog kon geven...
Maar je werkende handen zijn stil gevallen.
Eens komt er een dag dat ik er niet meer ben,
ik vraag me af of ik daar ooit aan wen.
Maar opeens drukt die dag mij een hand,
en sleurt me mee naar de "andere kant"
Ik hoop dat jij daar op mij wacht,
Lieve Opa....Rust zacht.
Gemaakt door: Esmee
Ingezonden door
Geplaatst op
13-06-2010
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LevensrechtenReacties op ‘Mijn Opa ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!