vorige gedicht
vorige gedicht
tijd van vroeger
Het wordt zwart voor mijn ogen.
Dit is niet gelogen.
Ik meen het echt.
Mijn leven is waar ik voor vecht.
Hoor allemaal stemmen.
Wou dat ik het kon remmen.
De ene zegt positieve dingen.
De ander zit me negatief af te dwingen.
Ik luister naar mijn hart.
En wordt dan door me hoofd verward.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Denkend aan die tijd van toen.
Kon het nog maar zo fijn.
Lekker in eigen land vrij zijn.
Dat is wat ik weer wil.
Dan sta je weer overal bij stil.
Reacties op ‘tijd van vroeger’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!