1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Een gevoel

Zo`n gevoel dat je alleen bent en dat niemand dan ook maar een meter voor rent.
Je alles in je eentje moet doen,
En vaak denkt Omg, wat ben ik een oen.
Niemand kan je helpen of begrijpen.
Je kan op die momenten alleen maar misgrijpen.
Hoe moet je het oplossen, hoe moet je dit ooit verder gaan doen.
Kom je hier ooit nog overheen, of blijf je nu voor altijd deze geen.
Bang dat ze voor altijd onbeantwoord blijven.
Slapen doe je niet, je ligt te liggen en te piekeren.
Te piekeren over de dingen die je zo bezig ouden of de dingen die zo`n pijn doen.
De dingen die alleen een ander kan veranderen of juist de dingen die nooit meer terug komen.
Mooie herinderingen of grote veranderingen.
Of over hoe het de laatse tijd eigenlijk zo kan gaan.
Ben jij het alleen, of ook de mensen om je heen.
Waar kan je heen, hoe los je het op.
Wie kan je helpen en doet dat ook echt.
Sommige mensen zeggen ik ben er voor je, ik sta altijd voor je klaar, zonder gemaar!
Maar als het puntje bij paaltje komt laten ze je keihard vallen.
Dan sta je als nog alleen, zo gemeen…
Iemand gaat er vandoor met jou gevoel en jou probleem.
Hun kunnen gewoon door met hun leven, zelfs dat zonder ook maar 1 keer te beven.
Steeds maar weer geconfronteerd worden.
Niet door geweld, maar door die harde pijnlijke woorden.
Mensen die willen praten over leven en dood, nemen en geven.
Die gene die je zo dierbaar was.
En je opving op de momenten dat jij het nodig had.
Nu val je op die momenten in een diep gat.
Waar je moeilijk uitkomt.
Als je erover nadenkt waar die gene nu is..
Ik sta hier, aan het begin van die lange lange lange regenboog.
Voor is alles donker, grauw en broos.
Jij kent het einde van die mooie regenboog.
Voor jou is alles vrolijk er vooral zonder pijn.
Ik wil zo graag nog even bij jou zijn..
Jij bent waar je moet zijn, de plek die jij verdient.
De plek waar je word gedragen.
Er zit nu zo`n groot gat tussen jou en mij.
Dat voor mij word opgevuld met water.
Water dat van heuvel naar heuvel loopt, en dat steeds maar blijft stromen en komen.
Ik geloof dat we elkaar ooit weer tegen komen, hoe en waarneer weet ik niet.
Misschien herken je me dan wel niet, of ik jou niet.
Of misschien ben je nu wel bij me, maar zie ik je niet.
En zie je hoeveel mensen nog steeds veel verdriet hebben om jou.
En dat ze weten dat dit nooit was wat jij wou.
Jij wou genieten van iederen en alles om je heen.
Want dat was wat jij als geen ander kon.
Genieten van elke dag, ook als het even wat minder ging!

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Jij

Reacties op ‘Een gevoel’

  • Een mooi gedicht en heel toepasselijk op mij.

    Verwijderde gebruiker - 15-03-2012 om 15:23

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Een gevoel