Voor altijd ben je mijnes.
Toen jij mij aankeek, het leek alsof je zei ; ik hou van je, en ik laat je nooit meer gaan.
Want vriendschap tussen een mens en paard die blijft voor altijd bestaan.
Sommige mensen zeggen ; het is toch maar een paard.
Maar voor mij is die vriendschap echt alles waard.
Als ik de volgende keer langs je stal loop, dan is dat lieve paardje weg uit die stal.
Maar je bent voor altijd mijn grote, dierbare kristal.
Je bent en blijft echt alles voor mij.
Het is beter zo , nu ben je lekker vrij.
Geen last meer voor je, nu kan je lekker rennen.
Maar in mijn gedachte zal ik je altijd nog herkennen.
Ik mis je lieve oogjes, je manen, en je vacht.
Maar nog steeds, geef je mij kracht.
Lieverd, je zit echt altijd in mijn hartje tot die klopt.
En dat die dat uiteindelijk stopt.
Ingezonden door
Geplaatst op
06-06-2010
Over dit gedicht
hij is weg , maar nog steeds bij me
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VriendschapReacties op ‘Voor altijd ben je mijnes.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!