vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een berg van glas
je wenkte naar me
op een berg van glas
herkende vaag je lach
maar je ogen
reflecteerden kleuren
ik wist dat jij het was
in glinsteringen onbereikbaar
een koele schoonheid
zonder scherf of barst
heb me toch aan jou gesneden
je glazen huis was nog niet af
mijn woorden braken glas
het warme rood heeft
eindelijk kunnen zeggen
hoeveel ik om je gaf
wil melker
04/06/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Een berg van glas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!