vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hun steile eindigheid
zag het landschap
in vaste lijnen bergen in
hun vaag verschijnen
beliep de paden
diep in dalen beklom
hun steile eindigheid
verloor de horizon
verdwaalde snel
in onherbergzaamheid
was mijn oriëntatie kwijt
in een wereld die
niet aan mijn voeten lag
probeerde op mijn
schreden terug te keren
accepteerde de vertrouwensbreuk
heb mijn herinnering begraven
durf mij weer op pad te wagen de
verloren wereld zal ik altijd bij me dragen
wil melker
03/06/2010
Ingezonden door
Geplaatst op
03-06-2010
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Landschap LevenReacties op ‘Hun steile eindigheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!