vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zijn mond een witte lijn
ze had er slag van
te serveren op de
plaatsen van waar hij
haar dacht te kunnen weren
ze bleef alert en
sneller dan bewegelijk
haar ogen daagden uit
de glimlach leek toegefelijk
hij pakte haar in
korte slagen zijn mond
een witte lijn hij moest
en zou haar winnaar zijn
maar ze was taai
passeerde keer op keer
zijn opgeblazen ego sloeg
hem ziek met haar tactiek
haar net ving toen zijn
laatste ballen excuses werden
nooit gemaakt alleen zij weet
waarom de wedstrijd is gestaakt
wil melker
01/06/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Zijn mond een witte lijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!