Mijn ravijnen zijn te geef

heb mijn tuinen ingericht
steen heeft mij zijn kleur gegeven
ik streel de wind met mijn muziek
in rotsen gaat mijn stemming leven

heb mijn handen leeg
een helling vol beloften
mijn ravijnen zijn te geef
daar stort ik mijn gedrochten

mijn hamers zingen vormen
de zaag jankt het profiel
uit de ogen spreken normen
hun geest is nog dociel

ik polijst ze met mijn ogen
kus de toekomst op hun wang
hun liefdes hebben ze gelogen
intimiteiten waren dwang

hun beeld staat hun trots te tanen
de levens zijn verspeeld
mijn verdriet verliest de tranen
die ik met niemand heb gedeeld


wil melker
24/05/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl