Altijd samen

Door het zand
van het strand
gaan vier voeten
die één kant op moeten

Door de stad
over het voetpad
volgen ze elkaar
naar wie weet waar

Ze gaan later
door het water
van een rustige zee
zwemmend met elkaar mee

Door het gewas
het taaie, onbegaanbare gras
volgt het ene paar
het andere onafbreekbaar

Door het bos
over het zachtste mos
ook over distels van pijn
zal de één nog altijd bij de ander zijn

Door de sneeuw
de kou van elke eeuw
de kou in het hart
maar altijd gedeelde smart

Die twee paar
volgen voor altijd elkaar
door welke weg en hoe
geeft niet, de liefde laat het toe!