vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonsverduistering
Staande op een berg,
uitkijkend over de wereld.
Gevoelens waar ik geen raad mee weet spelen op,
vraagtekens laten diepe sporen achter.
Een zwarte schaduw verduistert de overdrijvende wolken.
De zonnestraal die mij zonet verwarmde laat een kil gevoel na.
De boom van het leven verliest ook vandaag weer talloze bladeren.
Diep in mijn hart weet ik dat er ooit weer bloemen aan deze boom zullen groeien.
Bloemen die hun schoonheid voor altijd behouden..
Reacties op ‘Zonsverduistering’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!