Elke nacht
Elke nacht huil ik duizend tranen.
Duizend tranen van verdriet.
Duizend tranen van ongeluk.
Ik huil elke nacht tranen om mezelf.
Omdat ik niet goed genoeg ben,
niet mooi genoeg,
niet leuk genoeg.
Niet genoeg voor mezelf.
Ik ben genoeg voor de anderen.
Maar niet genoeg voor dit leven,
niet voor dit lichaam.
Mijn lichaam vol littekens.
Mijn armen zitten vol,
maar niemand die het ziet.
Mijn hoofd zit vol,
vol van verdriet.
De pillen liggen klaar,
netjes op hun plaats.
Waar ik ze heb neergelegd,
voor als het niet meer gaat.
Ik heb ze netjes opgespaard,
elke dag een pakken.
Dan valt het niet zo op,
en nu heb ik er genoeg.
Genoeg om het te doen,
genoeg om weg te gaan.
Genoeg om eindelijk rust te hebben,
In mijn hoofd heb ik het allang gedaan.
Als ik er nu al niet meer was,
zal niemand om me huilen.
Het leven heeft voor mij geen zin meer.
niet genoeg om door te gaan.
Maar ik blijf doorgaan,
ik blijf vechten.
Ik blijf verlangen,
maar ik geef niet toe.
Niet nu.
Reacties op ‘Elke nacht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!