Angstig zijn

Langzaam loop ik door de kille gang
Denkend dat ik allang thuis ben
Met een vrolijk gezicht maar diep van binnen bang
Het is een angstig gevoel dat door mijn hoofd rent.

Bang dat iemand een rottige opmerking maakt
Niet wetend wat de dag brengt
Een pijnlijke bijl die dwars door mijn hart slaat
Maar toch mijn emoties uitzet.

Vraag mezelf af, waarom ik?
Wat heb ik gedaan?
Mezelf moet inbrengen dat het niet aan mij ligt
En voorkomen dat ze me alleen laten staan.

Arrogant, brutaal moet je dat nou werkelijk egt zijn?
Of iedereen behandelen als grof vuil?
Zwakkelingen vernederen voor de gijn
En als je niet met ze mee doet, gooien ze je figuurlijk in een kuil.

Lang had ik moeten vechten
En trots mag zijn dat ik mezelf tenminste goed ken
Opkomen voor mijn eigen rechten
En laten zien dat ik uniek ben!