Gisteren

Zo hoog als een vogel,
Zo laag als het gras.
Kan ik nu nog huilen,
Om hoe het vroeger was.
Zo rood huilde ik men ogen,
Zo nep was mijn lach.
En toch denk ik nog aan je,
Elke dag.
Zo zacht als de sneeuw viel,
Zo hard als het mes steekt.
Kan ik nu nog piekeren,
Over hoe echt alles leek.
Zo sterk als ik vanbuiten was,
Zo gevoelig als ik van binnen ben.
Door wat jij deed,
Is het alsof ik jouw niet meer ken.