Laatste dans
Nooit zal het meer hetzelfde zijn
ik dans onze dans met een ander
Mijn helse pijn probeer ik te verdoven
door me voor andere mannen uit te sloven
ik sluit mijn ogen en houd mijn danspartner stevig vast hij houdt zijn hoofd lichtgebogen
Voor die paar minuten neem ik ons mee
naar het beloofde land
in gedachten pak jij mijn rechterhand
en slaat die om jou heen
mijn schaambeen rustend op jouw bovenbeen
We geven ons over aan de muziek
en laten ons leiden door de
akoestiek, dit gevoel is zo uniek
Het nummer loopt op zijn eind
de laatste maat mijn hoofd zoetjesaan weer overeind
langzaam voel ik hoe dit gevoel zachtjes verdwijnt
Nu weet ik het weer en realiseer
jij bent slechts een dansheer
en niet degene die ik zo adoreer
Ingezonden door
Geplaatst op
25-04-2010
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afscheid Laatstedans Liefde Nooithetzelfde VerdrietReacties op ‘Laatste dans’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!