vorige gedicht
vorige gedicht
De bloemenstruik
Bij jou onder de bloemenstruik,
staat de tijd altijd stil.
Dicht tegen je aan gekropen,
lieve woordjes fluisterend.
Het groene gras onder onze kleine voeten,
een klein lieveheersbeestje op mijn hand.
Als het wegvliegt,
vliegen onze lieve woordjes mee
Je neemt me in je armen
je kijkt me aan, recht in mijn ogen.
Je kust me en glimlacht,
ik besef dat ik zielsveel van je hou.
In de verte vliegt dat kleine lieveheersbeestje,
en onze woordjes,
die vliegen met hem mee.
Reacties op ‘De bloemenstruik’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!