Sprookje
Door de glinstering van de zon
in mijn zonnebril
had ik je niet meteen gezien
Jij was zo mooi als het maar kon
je droeg geen bril
ik kon je extra goed bezien
Je keek duidelijk in mijn richting
kon ik anders dan
naar je lachen, met mijn liefste lach
Je lachte terug, een aanmoediging ?
‘k voelde me een echte kampioen
maar zag meteen dat je lachte
naar die andere man met je liefste lach
‘k voelde me meteen een slappeling
‘k voelde me wel een schorpioen
het voelde slecht meteen achtte
ik me onvermijdelijke meer dan dood, ach
Eén steek en daar ging ik snel naar
het schorpioenen paradijs echt waar
Joris
©april 2010
Ingezonden door
Geplaatst op
19-04-2010
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afgewezen VerleidingReacties op ‘Sprookje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!