gewoon doen
Je staat op een punt.
Je durft niet verder.
Het is misschien niet eens je doel.
Maar het geeft je een fijn gevoel.
Je kijkt om je heen.
Kijkt of niemand je ziet.
Niemand ziet je staan je bent alleen.
Niemand is er je vrienden en zelfs je ouders niet, niet een.
Je durft niet meer je stapt weg.
Je krijgt geen steun van niemand.
Je draait jezelf om en wilt weggaan.
Totdat je ineens iemand ziet staan.
Je hebt haar nog nooit gezien.
Maar je herkent haar meteen.
Je durft niet naar haar toe te gaan.
Achteraf wil je jezelf wel voor je kop slaan.
De dag daarna je bent zeker niet blij.
Je hebt spijt van gisteren.
Als iemand je vraagt wat je liever gedaan zou hebben toen.
Dan zeg jij: ''het gewoon doen!''
Wil je iets heel graag doe het dan.
Krijg je de kans grijp hem meteen.
Een mens wordt niet gelukkig van geld.
Er is ook geen soort geluk dat zomaar even aanbelt.
De weg naar geluk is vaak moeilijk en zwaar.
Maar het resultaat is het zeker waard.
Een mens wordt niet gelukkig van een object.
liefde geeft dat effect.
De keer daarop, je stond weer op een punt.
Je durfde niet verder.
Ze staat er weer voor je.
Dit keer is er ook een klein briesje.
Het laat haar haar door de war gaan.
Je loopt naar haar toe pakt haar hand.
Je denkt niet meer na je doet wat je ook eerst wou doen, je denkt terug aan die keer daar.
Je weet nu wat je wilt doen en dat doe je, je zoent haar.
Je hebt gedaan wat je wou doen.
Voel je jezelf nu beter dan toen?
Was het voor jou gunstig?
Ben je nu gelukkig?
Reacties op ‘gewoon doen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!