Sarcasme snijdt door merg en been

de wereld is het goud
waarvan je houdt als je
ooit liefde hebt gekend
door warmte bent verwend

maar kleuren klateren
met blikken klanken
kou kruipt op uit vloeren
met verrotte planken

ze jatten letters
uit de blauwe lucht
en zwarten ze om
schaduw mee te maken

ze haten licht
schrijven jaloezie dwars
door je heen sarcasme
snijdt door merg en been

ze knagen aan je naam
en laten je niet gaan
voordat hun honger is gestild
jij weer levend bent gevild

nog blinkt het goud
in zinnen en in strofen
maar het plezier in schrijven
is nu langzaam aan het doven


wil melker
16/04/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl