1001 Gedichten
Verdrietig van binnen
Verdrietig van binnen
Vrolijk buiten
Stond ze daar in een hoekje
Iedereen sluitte haar buiten
Heel erg eenzaam
Op het randje van het plein
Verscholen in een hoekje
Hopend zat ze er snel niet meer zal zijn
Ze keek naar een bloemetje
Bloeiend in de lentezon
Ze wou dat ze anders was
Was ze maar niet zo stom
Kijkend naar het bloemetje
Bloeiend in de lentezon
Wou dat ze blij kon kijken
Ze wou dat ze dat kon
Iedereen denkt dat ze gelukkig is
Want ze heeft een grote mond
Iedereen denkt dat ze gelukkig is
Maar vanbinnen heeft ze een grote wond
Een wond in haar hart
Dat maar niet wil helen
Een wond in haar hart
Ach...wat kan haar het schelen
Geen wolkje aan de lucht
De zon schijnend op haar gezicht
Pakt ze een pistool uit haar zak
Op haar slaap gericht
Ze denkt dat niemand haar zal missen
Ze zijn vast blij om van haar af te zijn
Haalt ze de trekker over
Van haar revolver
Groetjes My
ps. zo voel ik me niet hoor;)
Reacties op ‘Verdrietig van binnen’
-
ja je hebt geluk, ik wordt ook niet buitengesloten hoor! maar niemand begrijpt mijn problemen iedereen denkt ja zo erg zal het vast niet zijn maar als ik thuis ben en mijn hartsvriendin spreekt voor de 6e keer af met dat k*t kreng zou ik ook weleens een pistool willen pakken en mezelf gewoon dood schieten! xxx dat kind dat een lachend masker opheeft maar daarachter keihard huilt
Verwijderde gebruiker - 08-05-2011 om 20:31
-
Owkeee .. zelfmoord is niet de oplossing van je probleem hoor ;) Ga met haar praten en zeg dat je het niet leuk vind ;) als ze een échte vriendin is begrijpt ze dat ;)
letney12 - 11-08-2011 om 18:18