vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
In haar tuin
Ik kwam er enkel 's middags, in haar tuin
ik was als de bij die er altijd heen en weer zweefde,
maar plots kwam ik er niet meer.
(Je had van je hart een steen gemaakt.)
En toen, toen je je steen er legde,
kwam ik terug, tot ergernis van het buurmeisje
-want zij was altijd anders tegen mij-.
Ze kreeg grijs haar van me, zo grijs
als je steen, maar zo grijs
wou ik haar niet.
Reacties op ‘In haar tuin’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!