het leven is zo moeilijk.
Waarom moet iedereen altijd mijn leven verpesten,
waarom willen ze mij altijd gaan testen.
Kunnen ze niet gewoon normaal met mij omgaan,
moeten ze my gezicht altijd zien met een traan.
heb ik dan geen kans op een normaal leven?
is het mijn lot om altijd te gaan beven?
waarom kunnen zij mij niet gewoon vertrouwen?
waarom kunnen ze niet op mij gaan bouwen?
waarom gaan ze naar een ander luisteren die niet de waarheid verteld?
moeten ze mij altijd ongelukkig zien, ze hebben al mijn stukjes gebroken hart geteld.
waarom helpt mijn mentor mij dan ook niet?
is er niemand dan die mij hulp bied?
waarom moet ik altijd een oplossing zoeken
kan ik dan niet gewoon beter een reis naar de hel boeken?
Ik kan dan toch beter met het leven stoppen?
ik kan dan toch beter gaan oprotten?
beter verdwijnen,
want ze zitten toch alleen maar met mij te geinen.
Dus ik pak een mes en begin te snijden.
en ik probeer alle pijn te vermijden.
ik voel niks en ga gewoon door.
ga nog verder als ik mijn hart bonken hoor.
ik stop pas als ik neerval
en dan weet ik dat ik vrij ben
en dat ik nooit meer terugkomen zal.
Reacties op ‘het leven is zo moeilijk.’
-
mooi geschreven(L)
kim:) - 08-06-2010 om 19:24