1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Fouten

Fouten maken is niet erg, dat doet iedereen.
Maar die fout die ik gemaakt heb, die is veel te gemeen.
Steeds weer liegen, en je weet niet eens waarom.
Wat komt er nou van, je hebt alleen maar problemen erom.
Deze fout zou ik nooit meer maken.
Je maakt je vriendschap met te veel kapot, en je hart gaat dan op slot.
Op school altijd lachen, en doen of er niks is.
En van binnen maar kapot gaan, dit gaat heel erg mis.
Vrienden weten niet hoe het is, om steeds maar te doen alsof, zij komen thuis met een lach, want hun ouders zijn wél tof!
Steeds naar school gaan, met je masker op. En als je dan thuis komt, krijg je weer op je kop.
En als er dan wat vrienden komen, die zien dat ook jij het zo niet verdient. Die je willen helpen, maar dat kunnen zij niet alleen. Want wat ik gedaan heb, dat is veel te gemeen.
Je beschuldigt iemand voor erge dingen. Je liegt tegen je dierbare, en zelfs tegen je vrienden.
Hoe kan je zoiets nou in je hoofd krijgen, mensen gaan raar denken over hem. Denken dat hij niet goed bij zijn hoofd is, wat hij doet met al die meisjes. Dit gaat te ver denken ze steeds. En dan ga jij dat ook denken. Je krijgt spijt, en pijn, voor hem. Je beslist alles proberen op te lossen. En je weet dat het nooit zo bedoeld is. En als je het dan aan je ouders verteld, dan gaat het helemaal mis!
Die stappen op hem af, en vragen waarom hij zulke dingen doet. En dan komen ze weer terug, en zijn ze woest, en dan vertel ik hen alles wat ik heb gedaan. En dat ik bang was voor de waarheid, want het verhaal word steeds erger en erger gemaakt, je gaat maar in dat verhaal mee. En dan komt het uit. Dan voel je, je al weer iets beter, maar dan heb je alsnog spijt, je wil naar zijn ouders, naar hem, om alles te vertellen. En gewoon weer vrienden te kunnen zijn, maar dat kan dan niet. Dan heb je al te veel gedaan. Zijn ouders zijn woest, en dat is begrijpelijk, en hij begrijpt je gewoon even niet.
Je hebt verdriet van hoe erg je de boel hebt opgeblazen. Je bent vrienden verloren, en je zit al dagen met pijn. Pijn, verdriet, en spijt, en je moeder zegt dan steeds dat alles wel weer slijt. En dat iedereen het je vergeeft. Dat ik altijd maar mezelf blijf, die sympathieke, aardige, spontane meid. Echt waar zegt ze dan, alles slijt! Ik kan het niet meer aan. Ik wil het niet meer horen. Was ik maar gewoon, helemaal nooit geboren…

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Over dit gedicht

fouten maakt iedereen, maar ik weet dat ik deze fout nooit meer maken zou.

Geef uw waardering

Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Pijn Spijt Verdriet

Reacties op ‘Fouten’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Fouten