Gevangen zonder handen

we legden ketens parallel
gebonden als we waren
de jouwe blonken fel
mijn kettingen in paren

een nieuwe wereld maken
het vermijden van de pijn
om anderen te raken
schakelde voorzichtig zijn

in woord en beeld
ontsnapten zo de dagen
liefde werd in kus gemaild
wachten was niet te verdragen

we droomden kleur
schermden warmte af en
met het sluiten van die deur
groeven we ons eigen graf

gevangen zonder handen
geboeid door alledag
geen plaats om ooit te landen
ik mis je liefdevolle lach


wil melker
08/04/2010