Afscheid
Het weer en het leven,
zijn sterk met elkaar verheven.
Als het je goed gaat zegt men
“het gaat je voor de windâ€,
Maar wat gebeurd er als een ziekte
zich op je pad bevind?
Tranen als een regenbui huilen?
Je verstoppen om te schuilen?
Nee, niets voor Toos om de moed te verliezen
Jij liet je leven niet bevriezen.
Toen ik jou tegenkwam op mijn pad,
die knipoog, kus of klein gebaar,
het voelde als een warm zonnebad.
Om stormen te trotseren zijn er geen vaste regels meer
Het is puur het hoofd boven water houden,
keer op keer.
Je laatste kuur, ik weet het nog goed,
toch ging je nog even naar de kapper,
wetend dat er weer regen kwam,..in overvloed.
Lieve Toos je hebt je strijd gestreden,
maar het mocht voor jouw niet zo zijn.
Nooit liep jij te klagen, nu uiteindelijk,
verlost van die pijn.
Dat jij ons nu moest verlaten,
Heeft een diep gat achterlaten.
Vriendin, moeder, oma en vrouw,
Het voelt koud, heel koud, zonder jou.
Het leven, leven is een kunst
Overleven bleek een gunst.
Reacties op ‘Afscheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!