vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn vijand
Hij heft zijn hand,
ik duik in elkaar.
Ze komt niet opstand,
weer kom ik in gevaar.
Met mijn armen bescherm ik mijn gezicht,
toch voelt alles weer even hard.
Ik voel zijn gewicht,
daarna wordt alles zwart.
Ik krabbel weer overeind,
het is veilig.
Mijn zicht verdwijnt,
het was onveilig.

Ingezonden door
Geplaatst op
04-04-2010
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Kinderen Mishandeling VerdrietReacties op ‘Mijn vijand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!