Masker

Mijn tranen zijn gestopt,
Mijn ogen zijn gedept,
Mijn gedachten zijn verstopt,
Maar mijn verdriet is nog niet weggeebd.
Ik verstop het diep in mij,
Zodat niemand het zal weten,
Voor de buitenwereld lijk ik blij,
Maar hoe ik moet lachen ben ik vergeten,
Mijn masker is weer heel,
Alle scheuren zijn weer dicht,
Ik sta weer op toneel,
Met een lach op mijn gezicht.
Tot het masker zal verslijten,
Zal ik in mijn rol blijven,
Tot het masker zal gaan splijten,
Want als mijn masker scheurt,
En de tranen uit mijn hart ontwaken,
Zal ik worden meegesleurd,
Naar een wereld van alleen maar zwart...