vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het enige dat stroomt is rood
huizen ruiken roestig leven
knarsen in hun deuren ongeluk
van opgesloten zijn gebleven stinken
kamers naar te weinig buitenlucht
ramen zijn grauw afgeplakt
de dagen nog niet afgelakt
maar grof in hun contouren
en zonder kleuren opgezet
het zijn geen kunstenaars
die het bestaan versieren
met een gloedvol perspectief
de werkelijkheid is vaak hun dief
tussen licht en donkergrijs
bepalen dag en nacht
het ademhalen van de dood
het enige dat stroomt is rood
wil melker
26/03/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het enige dat stroomt is rood’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!