Schoonheid ontdooiend door jou

ik schrijf in de lucht
die je ademt
gebruikt wolkt wit
in de kou
een ijsbloem smelt
op de ruiten
schoonheid
ontdooiend door jou

jij bent het decor
waarin ik
moet spelen
de planken en koorts
het fluweel dat ik
weer mag strelen
als het doek
open gaat

jij regelt licht
donkert verleden
speelt de rol
van vandaag
peinst over toekomst
in weerbarstige uren
het applaus zal
geen levenlang duren


wil melker
22/03/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl