Mijn spiegelbeeld
Soms dan verlies ik mezelf
dan ben ik even weg.
Dan kan ik alleen nog maar denken,
aan wat jij me laat zien,
aan wat jij me laat horen,
aan wat jij me laat dromen.
Dan ben ik van de wereld,
over de sterren, over de maan.
Dan denk ik aan wat jij me hebt gegeven,
vlak voor je bent gegaan.
Dan kijk ik in de spiegel, maar ik zie mezelf niet meer.
Mijn spiegelbeeld verdwijnt in de leegte,
die jij hebt achtergelaten.
Ik blaas tegen de spiegel, een ademdamp ontstaat
Maar mijn spiegelbeeld is niet te redden, daarvoor is het te laat.
Jij vertrok naar een andere wereld
De wereld van de stervenden, die ik nu nog niet ken
Maar jij hebt iets van me gestolen,
waardoor ik niet meer kan weten, wie ik nou eigenlijk ben
Je ging naar een andere wereld, op een donkere dag
En je nam alles van me mee,
Niet alleen mijn spiegelbeeld, maar ook mijn eeuwige lach.
Reacties op ‘Mijn spiegelbeeld’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!