Opnieuw
Mijn gekwelde ziel doolt eenzaam rond
Door de spelonken van onze relatie
Alwaar geen licht meer wenst te komen
Edoch eerder ooit een vlam ontstond
De ontbranding van liefde voor de eeuwigheid
Onvoorwaardelijk en haast ondraaglijk intens
Twee mensenlevens verstrengeld ineen
Verbonden door immense tegenstrijdigheid
Periodes van onwaarschijnlijk genoegen
Wisselden onverwacht met andere tijden
Waarin het volledige spectrum van emoties
Ons noopte tot relatietechnisch zwoegen
Met onze waarachtige liefde en hartstocht
Beklommen we elke helling van tegenspoed
Maar in de brandstof van onze relatie
Groeide het aandeel jalousie en achterdocht
Nu heb je besloten me achter te laten
In een desolate wereld van wanhoop
Niemand meer om m’n gevoel te delen
Niemand meer om lekker mee te praten
We kunnen dit toch overwinnen?
Kom lief, stap toch weer mijn wereld binnen
Ik zal je liefhebben en begeren
Ik zal je koesteren en waarderen
Laten we alsjeblieft weer helemaal opnieuw beginnen!
Reacties op ‘Opnieuw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!