vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De zoete smaak van bloed
verbijt mijn pijn
de zoete smaak van bloed
vergoedt niet jouw afwezig zijn
dat rot gevoel moet slijten
ik pak de wind en veeg
je paden weer begaanbaar
trek wolken uit elkaar
en openbaar je aan de lucht
verkort mijn horizon
met vergezichten
die jouw blikken laten blozen
zo intiem dichtbij
kom weer bij me
in de opgetrokken schemer
de zon wacht op de dag
mijn laatste toegift na jouw nacht
wil melker
14/03/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘De zoete smaak van bloed’
-
Heel mooi geschreven!
CK. - 17-02-2012 om 20:11