me trots
mijn kleine wondertje, mijn kleine nichtje, toen ik je voor het eerst zag, je oogjes twinkelde, je handjes nog zo klein, je teentjes nog zo flexibel, je haartjes nog zo kort, je wimpertjes nu al zo mooi, je hoofdje zo klein als een sinaasappel, ik hield je vast ik keek je aan en je oogjes begonnen te twinkelen, ik had nooit gedacht dat zo een klein kindje je leven mooi kon maken, oma moest huilen toen ze haar kleindochtertje zag, opa moest even slikken, je was zo prachtig, zo mooi.
nu word je met de dag groter, stouter, mooier, liever. je begint woordjes te zeggen, je stemmetje klinkt zo mooi. je bent mijn kleine trots, ik ga voor jou door vuur en vlam. en niemand die aan jou komt, ik pas goed op je baby.
Reacties op ‘me trots’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!