Zelfmoord

Het voel als de pijn van een diepe wond,
maar hij zal nooit meer geheeld kunnen worden.
Buiten in de kou op een hoogte,
het bloed laat sporen achter in de sneeuw.
Nog even en je bent verlost van de pijn,
nog even en je bent alles vergeten.

Hier sta je dan op de rand,
te denken aan de ene om wie je wel geeft.
De tranen rollen over je wang,
het voelt alsof je hart breekt.
Je hoort mensen roepen,
vanaf ver beneden.

Opeens hoor je de heldere stem,
'je doet mensen pijn'.
Je wilt terug praten,
maar er komt geen geluid.
Een windvlaag duwt in je rug,
dit is voor jou het teken.
Je laat je lichaam vallen
en opeens was er niets..