tranen.

ik wou dat ik weg was, weg van alle zorgen, weg van alle pijn, ik wou dat ik het perfecte meisje was, zonder hindernissen in haar leven, maar het perfecte meisje bestaat niet, want iedereen moet wel is een hoge berg over, en iedereen heeft wel is momenten die je liever niet mee wil maken, het perfecte meisje kan ik dus zeker niet zijn. door alle hoge bergen blijven de tranen maar rollen,
ollen over mijn wangen, dan valt de druppel en word het me teveel. ik los me problemen op een verkeerde manier op, ik verpest mijn eigen lichaam, iedereen doe ik er pijn mee, maar dit is mijn manier me problemen op te lossen. en geen pleister die mijn wonden kan helen, want de littekens zullen blijven, de problemen zullen blijven komen, de littekens worden steeds erger.
ik kan het wel beloven, dat ik het niet meer doe, maar ik weet nu al, dat als ik het beloof, ik binnenkort mijn belofte ga breken, ik kan je alleen zeggen; Sorry, het spijt me.