Niemand die mij ziet

Niemand die mij ziet,
al zit ik niet tussen het riet.
Iedereen loopt mij voorbij,
maar denken niet om mij.
Niet dat ik dat verwacht,
Het voelt allemaal niet zacht.
Ik kan er wel om janken,
Er zijn allemaal volle banken.
Maar toch allemaal zo leeg,
De spanning steeg.
Dan voel ik mij heel naar,
Iedereen is in een paar.
Maar ik hoor er niet bij,
Hoe zien ze mij?
Denken die is niet bang,
Die jaag je niet zomaar op stang.
Maar toch heb ik grote angsten,
Angsten voor ontvangsten.
Ik heb heel veel verdriet,
Over hoe iemand mij ziet.
Als ik niet lekker in mijn vel zit,
Zien ze alleen een Ilse met pit.
Maar nooit mijn ware gevoel,
Niemand snapt wat ik bedoel.
Maar zo voel ik het,
Dat is echt geen pret.
Ik blijf het nog altijd opkroppen,
Opkroppen tot het gaat stoppen.
Maar dat gebeurd nooit,
Ik heb het vergooid.
Iedereen die mij hulp aanbood,
Wil ik bedanken maar toch wil ik DOOD!!!