Ik raak je kwijt
Ik probeer me vast te houden aan herinneringen,
aan dingen die we samen gedaan hebben,
aan de tijden dat het allemaal nog zo vanzelfsprekend was,
aan de tijd dat we elkaar begrepen,
zonder dat daar woorden voor nodig waren,
Maar het is alsof je langzaam wegglijd,
alsof jij net iets harder fietst dan ik,
alsof je ingevreven ben met zeep,
die telkens als je het weer hebt,
weer wegglijd,
Ik weet niet hoelang ik dit nog vol kan houden,
hoelang ik nog kan denken dat het goed komt,
hoelang ik nog tegen die harde wint in kan fietsen,
hoelang ik daar de kracht nog voor heb,
want langzaamaan,
als een druppelende kraan,
glijd de vechtlust uit me.
(C) Joske.
Reacties op ‘Ik raak je kwijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!