Hopeloos

Hopeloos. 
Dat is het gevoel. 
Dat ik heb. 
Sinds jou antwoord. 

Ik kan niet meer normaal leven. 
Telkens maar denken aan jou. 
En van binnen die ijzige kou. 
En ik de hele tijd beven. 

Dat is het niet. 
Dit was niet de bedoeling. 
Het moet beter zijn. 
Zowel voor jou als voor mij. 

Het is gewoon niet goed. 
Er zit nu een groot gat in mijn hart. 
En daaruit loopt liters bloed. 
Zie je wel wat je hebt aangericht.

Ik moet veranderen. 
Je vergeten. 
En doorgaan met leven. 
Weer normaal net als vroeger. 
Zonder jou.