vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het podium
Gaat op en komt af
van het schouwtoneel
der muziekjes.
Even ben je koning
(maar dan zonder gouden hoed op)
van jouw toets, jouw snaar,
jouw vleugel.
En inderdaad, je vliegt ermee
op wolkjes van tonen
forte en fortissimo
en hoger en hoger
glissando en sluit.
En plots, geklop,
geklap, en gefluit
een symfonie door hun handen
de lichten gaan uit
en je buigt.
Reacties op ‘Het podium’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!