vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zweetvoeten
Ik zit in een wachtkamer
en ruik een scherpe lucht,
het heeft iets weg van azijn.
Ik kijk om me heen
en ik zie afkeurende blikken,
wat voel ik me ineens heel klein.
Want de lucht die ik ruik,
die ook de anderen niet ontgaat,
blijken mijn eigen zweetvoeten te zijn.
Ingezonden door
Geplaatst op
26-02-2010
Over dit gedicht
Soms wil je wel door de grond heen zakken
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Zweetvoeten SchaamteReacties op ‘Zweetvoeten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!