zelfmoordpoging
Op een dag ging alles fout
Het was zo bar koud
Het was over met me liefde
Geen hond die meer naar me piepte
Me gedachtens werden gekker
Toen sloeg de wekker
Ik werd wakker mte nog steeds het gevoel
Ik had nog steeds mijn doel
Me moeder kwam de kamer op
Al me problemen kwamen weer voorop
En ik dwaalde af
Ik dacht alleen aan mijn graf
Niemand die om mij geeft..
Ik snap niet waarom ik nog leef
Nu reik ik mijn hand naar de pillen
Die al mijn problemen stillen
Ik nam ze met een slokje drinken
Alsof ik in mijn tranen niet zou verdrinken
Maar het ging fout ik ging van huis
Met de pillen nog in mijn buik
Ik vluchtte weg met een brief achterlatend
Voor mijn ouders dat ik ze zou verlaten
Maar ik stak me vinger toch in mijn keel
Alles wat eruit kwam was gifgeel
Iedereen was overstuur
Waarom ben ik niet achter de hemelsemuur?
Ik hoopte zo dat ik er kwam weg hier
Ik beleef toch geen plezier
Dit verhaal is niet verzonnen
Zo is alles op vrijdag 19-02-10 gebegonnen
Hoe ik 15 pillen in nam
Maar dat alles er weer uitkwam
het enige wat ik heb geleerd
is dat je altijd moet lezen
wat er op het doosje staat
dat je niet de verkeerde pak
maar gelijk de goede
ik heb de verkeerde gepakt
en ik ben nog steeds bij de problemen
maar elke dag is het gezeik er weer
en wil ik het weer doen
me leven is me lief niet..
Reacties op ‘zelfmoordpoging’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!